Mijn zoektocht naar zekerheid, deel 2: Zelfliefde, hoe geef je dat eigenlijk?
In mijn vorige memo nam ik jullie mee in de allereerste stap van mijn zoektocht naar zekerheid: mijn jaloezie en de therapie die ik daarvoor volgde. Deze keer is het tijd voor deel 2: zelfliefde. Een term waarmee je momenteel doodgegooid wordt. Een die enerzijds een beetje zweverig en anderzijds zo breed is dat het lastig is er direct mee aan de slag te gaan. Daarom deze keer een memo over zelfliefde geven. Want ik vroeg mij na mijn therapiesessies af: hoe doe je dat eigenlijk?
De boeken die ik las, en lees, en de meditaties die ik volg, hebben het allemaal over zelfliefde geven. Lief voor jezelf zijn, kan je immers helpen je zelfvertrouwen terug te winnen. Maar ik vind dat vooral maar vaag; zelfliefde. Want als je aan mij zou vragen of ik van mezelf houd, dan is mijn antwoord volmondig: ‘Ja’. Maar pellen we het af, dan kan ik genoeg dingen van mezelf noemen waar ik niet zo blij over ben. Een vetje teveel hier, of een velletje teveel daar, en voor ik het weet zit ik toch weer in de negatieve gedachtespiraal over mezelf. Kortom, er zit een klein negatief stemmetje in mijn hoofd, wat ik probeer om te turnen naar iets positiefs. Iets waar zelfliefde me bij zou kunnen helpen. Dus laten we beginnen bij de betekenis van zelfliefde.
Zelfliefde: het begrip
Kort gezegd, is zelfliefde het waarderen van jezelf. En dit kleine woordje, maar groot begrip, is heel belangrijk voor hoe iemand zich voelt. Op het moment dat je voldoende van jezelf houdt, is het minder makkelijk om je te laten kwetsen door anderen. Je voelt je veilig en goed bij jezelf, en neemt het jezelf niet kwalijk als je een keer een foutje maakt.
Hoe anders is dat bij mij. Ik ben behoorlijk perfectionistisch, en als ik een keer een fout maak, dan kan ik daar heel erg van van slag raken. Zo kan ik er absoluut niet tegen als ik iemand teleurstel, en ga ik vervolgens enorm pleasen om dat weer recht te zetten. In zo’n mate dat ik mijzelf daarbij vaak voorbijren, en vervolgens een afspraak maak die voor mijzelf eigenlijk helemaal niet gunstig is. Voor mij is iemand anders’ mening ontzettend belangrijk. Eigenlijk dus belangrijker dan die van mijzelf.
Daarom wordt het tijd om mijzelf op nummer één te zetten en zelfliefde te praktiseren. Want alleen door een gezonde relatie met mijzelf te hebben, krijg ik een gezonde relatie met anderen. Eentje waarbij ik mijn grenzen durf aan te geven, fouten durf te maken en oplossingen durf te zoeken waar ook ik, en niet alleen de ander, gebaat bij ben.
Zelfliefde in een stappenplan
Het begrip moge intussen duidelijk zijn. Maar hoe gééf je het dan?
1. Zorg goed voor jezelf
Er is een vrij lange periode in mijn leven geweest dat ik niet supergezond at. Dit had vooral te maken met dat ik niet goed wist wat gezond dan precies was. Ik kwam niet verder dan bruin brood voor wit brood vervangen, en dat was het wel zo’n beetje.
Mijn gewicht schommelde. Ik sportte wel gewoon regelmatig, maar was door mijn eetgedrag ook wel wat voller. Niet dat ik ooit echt megadik ben geweest, maar ik zou mezelf nou ook weer niet megaslank noemen in die periode.
Mijn gewicht kwam op een toppunt toen ik een jaar in Amerika woonde. Daar waar de porties groter zijn, je frisdrankbeker onbeperkt bijgevuld wordt, de diepvriespizza’s vier keer zo goedkoop als de groente zijn en waar je zelfs kunt pinnen in een drive-through. Je begrijpt: dat was funest voor mijn toch al niet zo gezonde dieet. Ik passeerde de 70 kg.
Op dat punt zorgde ik dus niet zo goed voor mezelf. Ik probeerde het wel, maar met de kennis die ik destijds had, was bovenstaande foto het resultaat. Ik klapte uit ongeveer alle kleding die ik uit Nederland meegenomen had.
Als ik mezelf daar zo zie staan, dan zie ik een onzeker, ongemakkelijk en ongelukkig meisje. Dit moment zelf was overigens top, ik stond in Central Park met mijn twee beste vriendinnen die op bezoek kwamen, maar de rest van mijn jaar daar was zwaar. Zelfliefde was toen nog geen begrip in mijn woordenboek. Als ik lief voor mijzelf was, was dat in de vorm van lekker eten. En je raadt natuurlijk al welke gevolgen dat had.
Nadat ik terugkwam uit Amerika heeft het nog enkele jaren geduurd voordat ik de smaak wel te pakken kreeg. En toen ging het snel. Ik sportte ineens twee keer op een dag en at een stuk gezonder, omdat ik er meer over leerde. Ik ging van 70 kg naar onder de 60 en eindigde ergens daar tussenin. Daar zit ik nu nog steeds, al maak ik het niet meer zo gek als toen. Een uurtje sporten per dag is voor mij nu ook wel voldoende 😉.
Goed voor mezelf zorgen, betekent nu voor mij: een combinatie tussen voldoende bewegen, buiten zijn en goed, lekker eten. Ik heb daarbij steun van twee factoren: enerzijds mijn vriend, die me helpt door gezond te koken, niet al teveel snacks in huis te halen en me er af en toe op te wijzen als ik doorsla met lekker eten; anderzijds Personal Body Plan, waar ik al drie jaar member van ben. Het laatste geeft me sportschema’s voor vier keer in de week sporten en begeleiding bij voeding. Het is zeker niet altijd makkelijk, en al helemaal niet altijd even leuk, maar het helpt me wel in balans te blijven en niet meer zo’n uitschieter te hebben als in Amerika.
Uiteindelijk is een slankere me, ook een happiere me. Want ik stop minder troep in mijn lijf en heb daardoor ook qua hormonen veel minder ups en downs. Kortom: ik ben een stuk steadier. En dat gun ik iedereen.
2. Leef in het hier en nu
Klinkt wat zweverig, is het eigenlijk juist niet. Ben je een beetje een dromer (zoals ik) dan zit je al snel met je hoofd in het verleden of in de toekomst. Eindeloos kan ik fouten van vroeger oprakelen of ineens in gedachten verzinken over een spannende meeting die ik ergens deze week ga hebben en daar vervolgens over wakker liggen. Het gevolg is dat je je bijna nooit bevindt in het huidige moment.
En dat niet alleen: je brein is zo geprogrammeerd dat het je wil behoeden van pijn of moeilijke situaties uit het verleden. Ik ben in mijn verleden bijvoorbeeld best vaak op het liefdesvlak gekwetst omdat er altijd wel een ander leuker was dan ik. Zo had ik een jongen waarmee ik datete in Amerika, die er niet alleen twee vriendinnen, maar ook nog eens vier andere scharrels op nahield. Ik was scharrel nummer vijf. En het kostte me drie maanden, flink wat geghost en ontzettend veel tranen om daar uiteindelijk achter te komen. Geen wonder dat er in mij best wel wat jaloezie huist, omdat mijn hele lijf én brein tegen me zegt: die pijn wil je nooit meer.
Blijven hangen in dat soort situaties levert je alleen maar stress en angst op. Je bent nu niet meer in zo’n situatie, dus die fight, flight or freeze reactie waar je lichaam zich op voorbereid is compleet irrelevant. Toch kun je je verschrikkelijk voelen op zo’n moment, waarop je het eigenlijk een soort van herbeleeft.
De remedie voor dat soort situaties is jezelf te trainen dat verleden te accepteren en een plekje te geven, en in het hier en nu te leven. Daar kan meditatie of mindfulness je enorm bij helpen. Dat doet het dagelijks in ieder geval voor mij. Vind je jezelf veel te nuchter voor dit gezweef? Dan zou ik eerst het boek Mindgym lezen, die ik ook getipt kreeg door mijn vriendinnetje. Dit is mindfulness maar dan heel praktisch uitgelegd, waardoor je wat meer het idee krijgt echt je brein te trainen op gerichte aandacht. Want uiteindelijk gaat het daarom: heel gericht aandacht geven aan het moment waarin je je bevindt. Bijvoorbeeld door puur een film te gaan kijken en je telefoon echt even weg te leggen. Of muziek te luisteren zonder tegelijkertijd aan het werk te zijn.
Ik train mijzelf hier praktisch iedere ochtend een halfuur in. Bewuster zijn bij waar je je op dat moment bevindt. Het helpt ontzettend om de spoken uit je verleden los te laten, en blijer te zijn met echt dat specifieke moment. Want hoe zonde is het dat je ieder moment kunt laten vergallen door iets dat er in je verleden gebeurd is, terwijl je de tijd van je leven kunt hebben?
3. Doe dingen waar je blij van wordt
I saved the best for last, want wat voor mij het allerbeste werkt, is dingen doen waar ik blij van word.
Voel ik me down en low, dan kan ik het beste mijn emoties gaan uitdrukken met zingen, pianospelen of een blog schrijven. Of ik pak kroontjespen en papier en ik leer weer wat beter kalligraferen.
Voel ik me opgesloten en leeg, dan kan ik het beste mijn fiets pakken en m’n negatieve energie eruit rammen met een fietstocht naar het strand of naar het bos op mijn hoofd leeg te maken.
En heb ik het idee dat ik stilsta in mijn leven? Dan is het tijd om nieuwe skills te leren, nieuwe kennis tot me te nemen of nieuwe dingen te zien of ervaren.
Stilstaan is een vrij centraal thema in ongeveer iedereens leven geworden tijdens corona, dus die tip kan voor iedereen goed helpen om toch het gevoel te hebben vooruit te komen.
Neem golf: ik ben sowieso niet de eerste of de laatste die fanatieker is gaan golfen tijdens corona. Maar hey, het vangt meerdere vliegen in één klap: ik leer een nieuwe skill, sta tussen de tsjirpende vogeltjes op een groen grasveld, en ik kan mijn energie kwijt aan een behoorlijk lange wandeling. Ik sta in elk geval niet meer stil.
Wat ik van zelfliefde leer...
…is dat het van levensbelang is een goede relatie met jezelf te hebben. Hou je van jezelf, dan zorg je beter voor jezelf en vind je jezelf de moeite waard. En dat heeft weer directe gevolgen voor hoe jij je voelt en hoe je anderen met jou laat omgaan (niet op de manier van die pancake uit Amerika dus).
Mijn relatie met mijzelf is nog niet 100% in balans. Een van de factoren waar ik dat aan merk, is dat ik heel slecht alleen kan zijn. Ik word superonrustig en er is weinig wat mij op dat moment tot bedaren kan brengen. Daar lees ik op dit moment een boek over, Solitude. Die is binnenkort wel een blog waard.
Een andere blog op de planning, is er eentje over grenzen leren aangeven. Dit is een punt wat je online ook bij de tips voor zelfliefde vindt, maar waar ik momenteel nog te weinig over kan vertellen omdat ik er zelf nog te onervaren in ben. Zoektochtje waard, als je het mij vraagt.
Maar ik dwaal af: we zijn weer een stapje verder in de zoektocht naar zekerheid. En elke stap is er eentje! Ik hoop dat jullie wat kunnen met de tips uit deze blog. En mocht je er vragen over hebben, dan weet je de comment box te vinden hieronder 👇.
Het was me weer een genoegen 😉.
X Meer
Eén reactie
Margaretha
Lieve dochter
Dat niet tegen alleen zijn kunnen heb je van mij en moet ik ook nog leren, dank voor de inkijk in jezelf en dank voor de tips.
Kus en knuffel
Mam