Liefde voor mimosa: 3x bubbelinspiratie

Mijn allereerste mimosa dronk ik in Washington D.C., in Dupont Circle. Deze buurt staat bekend als historische LGBT-hub, waar talloze bars te vinden zijn, evenals superleuke plekken waar je ’s ochtends een mimosa kunt scoren tijdens brunch. En dan niet één, maar bottomless; je glas werd tot in den treuren bijgevuld, zodat je lallend de tent verliet.

Toen ik er was, had ik alleen één probleem: ik was nog geen 21 (overigens had ik dat probleem toen negen van de twaalf maanden dat ik in de V.S. zat, maar wist ik dat meestal vrij strategisch te omzeilen). Kortom, ik mocht geen alcohol drinken. ID’s werden al gevraagd voordat we de bar instapten, en toen bleek dat we geen 21 waren, kregen we dus een schamel glaasje jus d’orange. De champagne mochten we erbij denken. 

Maar, waar een wil is, is een weg: een van ons drieën was wél 21+. Zij liet zichzelf continu bijschenken en goot haar drankje bij die van ons (dat kon nog, pre-corona) en zo kwam het dat wij gedrieën genoten van haar bottomless mimosa’s. Good memories, ik vergeet het nooit meer. Vooral niet omdat we gesnapt werden, en toen de tent mochten verlaten. 

De eerste mimosa die daarom op mijn lijstje staat is de stiekeme, klassieke mimosa. Zo eentje waarbij je anderen voor de gek kunt houden dat je aan de jus zit, but you know better.